خنده هایت چون فواره میزند بیرون
و من دوباره دل به زندگانی می بندم.

بهار من تا دیر مرو
دلم از پایز بیزار است.

3 پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *