وقتی نمی توانی یکو نیم میتر جایی پیدا بکنی که بار خودرا بگزاری/ به آویزان شدن فکر نمی کنی/ به این فکر می کنی که از کدام
بلندی ای خودرا بیاندازی/ نه به این امید که بخوری به زمین و تیکه پاره شوی نه/ بلکه به این امید که شاید بال های نهانت باز شوند و پرواز کنی
یک پاسخ
hi