Чу калисо занг мезад
Зангулахои фаромушии калби ман
Занг мезад.
Чи замоне буд, чи замоне
Ки мусалмон будам
Хама дил хама чон будам.
Кунунам танхо
Ва тарак хурда акси Марёму Исо
Дар калисои фаромушии калби ман.
Дигар ин кабутаронанд ки имон доранд
Ва намози зухру шом мехонанд
Дар сукути эътикоди ман
Ва калисо занг мезад,
Ва чалипо занг мезад
Дари масчиди маро во кунед,
Марям аз куча маравад танхо.
یک پاسخ
قالب های کهنه در ذهن آدم به اين زودی ويران نمی شود. من در اين شعر رد پای دفترهای آغازين شاعر را می بينم. وزن معمولی و قافيه های نثری و تکرار مصراع هايی که در تکرار خود معنای خاصی توليد نمی کنند جز يکبار که صحبت از زنگ زدن زنجير است. چرا شاعر ما دوباره ياد ايام قديم کرده است نمی دانم اما فکر می کنم که هنوز به دنيای مدرن شعر که کارهای اخيرش از آن نشان داشت کاملا اخت نشده است. ولی شاعر عزيز در آن پشت سر ها در آن دوره ای که تو در شعرهای قديمت پشت سر گذاشتی هيچ چيز تازه ای ديگر نيست. آن شعرها برای همان دوره خوب بود اگر بود. خود را تکرار نکن.
شايد هم ديگر شعرهايت را پيش از انتشار برای نقد و بحث در محفل دوستان نمی خوانی . شعر و هنر بدون نقد يا درجا می زنند يا عقب می روند.
هر شعری بايد يک تجربه تازه باشد در زبان و تخيل و عاطفه. و اگر نيست يا همه شعر را در بر نگرفته و تنها سطری و خيالی در آن بوی تازگی دارد و باقی اش رنگ کهنگی، هنوز شعر نشده هنوز وقت تولدش نرسيده. شعرهايت را پيش از رسيده شدن تولد مکن. چه بسا سقط جنين راه درست تری باشد برای بسياری از آنچه در ما نطفه می بندد اما کمال نمی گيرد.