Як мох кабл хеч иштиёки ба ин кисмати замин бо диккат нигох кардан надоштам. Холо сар ба руи харитаи чахон фуруд овардаам ва хамаи ин китъаро бо ном аз барам, садои мардуми фочеазада ва кудакони ятиму занони мотамзадаро мешунавам. Садои гиряи мардон ба фалак сар задааст. Доги мардуми ирониро дар Бам низ тозатар кардааст.
Дакикан хамин рузи мавлуди Исо Иронро ларзонда буд, холо боз ин китъахои хурду бузургро низ шустааст ва тамоми шодихояшонро бурдааст…
Чи гуна метавонам кумак кунам? Ба атрофам нигаристам ва аз дурбин садои ду кудаки хурдсоли яке аз дустон меомад. Шоду хандон буданд, аммо имруз шояд хамчунон шод намонда бошанд, зеро модарашон ба Точикистон рафтааст, барои ба хок супоридани бародари 20 солаи хеш… Шояд кумак ба ин ду кудак маро аз азоби вичдон берун кашад. Шояд шодии ин кудакон аст, ки ба зиндаги ва шодмони умри дубора мебахшад.
Мавчи гам аз укёнуси Хинд то калби чахониён рох ёфтааст. Нагузорем ки миёни шоди ва зиндагониро бишканад. Аммо чи гуна?
برای خواندن متن با خط فارشی صحفه را کامل باز کنید
یک ماه قبل از این هیج اشتیاقی به این قسمت زمین با دقت نگاه کردن نداشتم. اما حالا به روی خریطه جهان سر فرود اورده ام و همه جای این قطعه را با نام از برم. صدها مردوم فاجعه زده و کودکان یتیم و زنان ماتم زده را به خوبی میشنوم. صدای گریی مردان به فلک سر زده است. داغ مردوم ایرانی نیز در دل بم تازه تر شده است.
زلزله دقیقا همین روز مولود عیسی ایران را لرزانده بود. حالا باز این قطعه های خورد و بزرگ را نیز شسته است و تمام شادیهایشان را برده است.
چی گونه میتوانم کومک کنم. به اطرافم مینگرم و از دوربین صدای دو کودک خوردسال یکی از دوستانم می اید. شاد و خندان بدند دیروز اما ایمروز شاید همچنان شاد نمانده باشند زیرا مادر شان به تاجکستان رفته است برای به خاک سپاردن برادر بستساله خویش… شاید کومک به این دو کودک مرا از عذاب وجدان بیرون کشد.
شاید شادیی این کودکان است که به زندگی و شادمانی عمر دوباره میبخشد. کودکانرا بسیار دوست دارم… بسیار. از این خاطیر است که وقتی از این فاجعه ها میگویند من خود را در خاطیره های گوذشته های دور سرسان و سرگردان میبینم. در بم در بسلان در عیراق در افغانستان در تاجکستان و حتا در افریقا احساس میکنم که کودکان در چی حالند و از چی چیزها ارزو میکنند.
حالا که موج غم طلوع کرده است دلم بسیار میخواهد که نگزاریم تا میان شادی و زنده گانی را بشکند.
5 پاسخ
درود
شهزاده گرامي
بسيار نارحت و متاسفم از فاجعه اي كه براي عده بسيار زيادي از انسانها در گوشه اي از اين جهان رويداده. اين اتفاقات با هر اعتقادي كه داشته باشيم تلنگري است بر روحمان تا به خود آييم. ناتواني خود را در برابر بزرگي جهان آفرين درك نموده و به اين بيانديشيم كه چه ميتوان كرد تا از بروز چنين اتفاقاتي جلوگيري نمود يا دست كم(حداقل) از شدت تلفات كاست كاري كه بسياري از كشورهاي پيشرفته جهان كرده اند .هم اكنون يك زمينلرزه 8 ريشتري در ژاپن بدون تلفات انساني يا حداكثر با تلفاتي انگشتشمار است اما زمينلرزه 6.7 ريشتري در ايران 30000 نفر را از ميان برميدارد .
شهزاده عزيز از اينكه زحمت كشيده و نوشتارتان را به خط فارسي نيز نويسانده ايد بسيار سپاسگزارم. خوشحالم از اينكه مي توانم با احساسات زيبا و سرشار شماآشنايي پيدا كنم.چشم به راه مطلب آينده شما هستم.خدانگهدار
محجوب عزیز، من خیلی کند و پرختا تایپ میکنم اما با وجود این دلم میخواهد این کاررا نیز به خوبی یاد گیرم گرچند خواندنم روانتر است اما باز هم بعضی کلماترا درست نمیفهمم
از این لهاز از شما خواننده گان معزرت میخواهم که مرا ببخشید زیرا که گاه گاهی در کلمات عربی به غلط املايی راه میدهم
اما به نظرم این به است تا پينگليش نویسی
با سپاس از شما
شهزاده گرامی
بسیار زیبا مینویسی و براستی سخن شما هم اکنون برای من حکم صدای سمرقندیان را دارد خیلی خوشحالم از اینکه آوای ایشان را از جانب شما می شنوم . واژگان مهم نیستند بلکه این معانی هستند که گاهی اوقات فراتر از واژگان گام بر میدارند.معنی سخنت برای من دلنشینتر است و چیزی که خودم از آن برداشت می کنم.با این وجود آماده ام در این زمینه به شما یاری برسانم.هر طور که شما صلاح بدانید. چشم براه سخنت هستم در پناه یزدان باشید.
محجوب
شهزاده گرامي، درود بر تو و به کارستاني که اينجا راه انداخته اي.
بعد از مدتها است که وارد سرزمينت مي شوم و آنچه مي بينم به مراتب انبوهتر و گشنتر و قشنگتر است. به ويژه تلاش قابل ستايشت براي پارسي نگاري مرا به شگفتي واداشته و اميدوارم گرفتاري هاي غريب واژگان تازي به هيج روي تو را سرخورده نکند.
من هم تشويق شدم که صفحه اي تازه به دبيره پارسي بگشايم تا صداي تاجيکان يا همان ايرانيان ورارود (آسياي ميانه) هر چه رساتر به گوش ديگر هم ملتانمان برسد.
ضمنا آن دو کوچولويي که به يادشان بودي ازت بي اندازه سپاسگزار اند و تو را به همراه مهدي عزيز وارد فهرست دوستانشان کرده اند.
با ارج و سپاس
داريوش
Поянда боши!
داريوش عزيز، هنوز با آنهایم، هنوز افسانه میخوانم هم برای خود و هم برای آن دو کوچولوی شیرین.روی رخت پای دراز کرده ام و به بالين تکیه کرده ام. اما افسانه خوانی با کودکان لزت بشتر دارد.
در سمرقند همیشه دوستان کودک بسيار داشته ام، ازبس دوستشان دارم، از سمیمییتشان شاد میشوم و باز دوباره به زندگانی دل میبندم، اما هر دفعه بیشتر عاشقتر. شاید روزی خودراو فکرهایمرا جمع و جور کردم و افسانه ای نوشتم. افسانه یعنی دنیای خودم، دنیای که همه در آن خوشبختند، همه به پایان شاد و خوشبخت ذندگانی باور دارند و همیشه خوشبینند چون کودکان.