مادری که زیر لت و کوب موشت برادرانش آواز میخواند، تا میدان آوازخوانی رابرای زنان محل باز کرد

کاست های از سفر آورده امرا گوش میدادم تا باز صدای مادر از یکیی آنها بلند شد:

دانه چن بر خاک نه افتد کی به بالا قد کشد،
قدر آدم هم بلند از خاکساری می شود…
قدر آدم هم بلند از خاکساری می شود!