Search
Close this search box.

ریگستان

نوشته‌های شهزاده سمرقندی

نوروز غریبان

در چشمان سبز من
شوعله ها یخ بسته است
در استخوانم
زمستان هنوز مهمان،
تو ای بهار
چی زود
و یا چی دیر آمده ای

بیا، بیا که
دست به شوعله و
لب به شراب و
دل به شقایق
می دهم، بیا

بیا که سفره ام
پر از شین های دنیاست، اما
 هفتسین تورا نکرده ام پیدا
تو ای بهار بیا،
تو ای بهار بیا.

***
Наврузи гарибон

Дар чашмони сабзи ман
Бахор ях бастааст
Дар устухонам зимистон хануз мехмон
Ту эй бахор
Чи зуд
Ва ё чи дер омадайи

Биё, биё ки
Даст ба шуълаву
Лаб ба шаробу
Дил ба шакоик медихам, биё

Биё ки суфраам пур аз шинхои дунёст, аммо
 Хафтсини туро накардаам пайдо
Ту эй бахор биё
Ту эй бахор биё

یک پاسخ

  1. هر شعری را يا هر نوشته خوب را وقت خاصی بايد درک کرد يا اينطور بگويم که درک کردن و رابطه برقرار کردن با آن در زمان خاصی برای خواننده اتفاق می افتد. من حالا که اين شعر را می خوانم می بينم چقدر آن را دوست دارم و چه زيباست. فهميدمش!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *