Ва занонеанд махкум ба танхои
Дар нимашабхои мудом
Ва сахаргохони сарду ором
Рузгори нотамоме доранд.
Ва занонеанд
дар он пушти
панчарахои торик
Ки на бо шустан
пок мегарданд
Ва на дил ба офтоб медиханд
Боре.
Ва занонеанд
Ки миёни панчаи сахти хасти
Хоб мебинанд
Хоби як мурги оби.
Ва гахе аз хеш мепурсанд, – медони,
фарки зан аз зан чист?
-Чист фарки мургоби бо мурги оби?
Ва сукут чун соя дар сахро меларзад:
Ба худо, зан аз зан
фарк дорад.
Ва хамеша мардест дар рох
Ки аз он самти мужгонхои магриб меояд
Тир бар камар
Ва камоне дар даст.
Лошахурхо
Чун салиб аз шохахо мепаранд
Осмон гуё масехи мегардад
Ва замини мусалмон
Кабрхоро пур аз кахрамон сохтааст.
Ва замона хеч гох занона намехандад.
Ва аз он пас хар дареро бизани
Зане
Беимон нишастааст.
***
عکسهای دنیس زابالاگا خبرنگار سویسی از زنان افغان در بی بی سیی فارسی/ تاجیکی
برای خواندن این صفحه با خط فارسی آنرا کامیل باز کنید
سرود صحرا
و زنانی اند محکوم به تنهايی
در نیمه شبهای مدام
و سحرگاهان سرد و آرام
روزگار ناتمامی دارند
و زنانی اند در پشت پنجره های تاریک
که نه با شستن
پاک می گردند
و نه دل به آفتاب می دهند
باری.
و زنانی اند
که میان پنجه ی سخت هستی
خواب می بینند
خواب یک مرغ آبی.
و گاهی از خویش می پرسند،- می دانی
فرق زن از زن چیست؟
چیست فرق مرغابی با مرغ آبی؟
و سکوت چون سایه در صحرا می لرزد:
به خدا، زن از زن
فرق دارد.
و همیشه مردی ست در راه
که از آن سمت مژگان های مغرب می آید
تیر بر کمر
و کمان در دست.
لاشه خورها
چون صلیب از شاخه ها می پرند
آسمان گویا مسیحی می گردد
و زمین مسلمان
قبرها را پر از قهرمانان ساخته است
و زمانه هیچ گاه زنانه نمی خندد.
و از آن پس
هر دری را بزنی
زنی
بی ايمان نشسته است.