فردا می روم و خودم را چون صدا ویرایش می کنم و شاید سانسور

بر این درو پنجره تنها باد ناخن می زند
و تنها شبباده است که پای به داخل می نهد آرام
و مهربان دست می برد
به پرده های شفاف روزگار من
تنهای زیباست آری می دانم
می دانم
اما ای
 مرد سرگردان
مرا به من برگردان

یک پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *