Рухияи рустоии Давлатободиро дуст дорам
Махмуд Давлатободи нависандаи факиди эрони аст ки фикр кунам соли 2005 дар Ландан дида будамаш. Марде буд бисёр дилнишин ва хушсухбат. Худ ки нобига аст ва рафтору кирдори як нобигаро дорад.
Суханрони дошт дар чамъи дустони зиёди эрони мукими Ландан. Чамшеди Барзгар аз дустон ва хамкорони собикам мучри барнома буд ки худ аз шоир ва нависанда ва аз шогирдони устод Давлатободи аст. Аз тарики у буд ки баъд аз барнома фурсати дидор бо устод ба ман муяассар шуд.
Аз Самарканди буданам хушхол шуд ва гуфт ман аввалин Самаркандие хастам ки мебинад.
Ман хам аз рохат харф заданаш эхсоси рохати кардам ва гуфтам: Шумо танхо зохиран ба Максим Горкий шабохат доред ё корхоятон хам аз у тасир гирифта. Гуфт Горкий аз он классикхои рус аст ки у бисёр хонда ва дуст дорад, хатман ин алока тасирхое хам дошта дар корхояш.
Ин гуфтгуи муфассали Чамшеди Барзгарро дидам ки барои Би Би Си форси анчом дода ва гуфтам хайф аст бо шумо дустон ба хам набинам.
Ин гуна устодони насри форси ангуштшморанд. Кадр бояд шинохт аз ин устод ва хуб бояд аз у омухт то фурсат аст.
محمود دولت آبادی نویسنده نامی ایرانی است که فکر کنم سال ۲۰۰۵در لندن در یکی از شب های داستان خوانی اش با او آشنا شدم. مردی بود بسیار دلنشین و خوشبیان و خوشصدا.
دولت آبادی نابغه است و نابغه وار رفتار می کند. سخنرانی که تمام دوستان زیاد ایرانی مقیم لندن دور اورا گرفته بودند، من هم.
اما از حضور جمشید برزگر دوست عزیزم استفاده کردم که مجری برنامه بود و خود از شاگردان استاد است بخواهم که مرا با استاد اشنا بکد. و از این راه فرصت بیشتر گفتگو با استادرا پیدا کرم.
اولین جمله استاد یادم نخواهد رفت که گفت، من اولین سمرقندی ای هستم که می بیند.
من هم از این راحتی استاد شیردیل شدم و گفتم، شما تنها چهره تان شبیه مکسیم گارکی، نویسنده روس است یا کارهایتان هم به کارهای او شباهت دارد؟
خندید و جوانمردانه ترین پاسوخ را داد:
من هم مثل بسیاری از ایرانیان از کلاسکانی مثل گارکی زیاد آموختیم و کارهایشان را گفته و برگشته خواندیم که این علاقه نمی توانسته ا بی تاثر باشد.
قرار بود با هم گفتگو های زیادی داشته باشیم وقتی به آلمان دیدن پسرشان آمدند اما تا به حال دیگر این فرصت دیدار پیش میامد. نمی دانم تا به حال استاد سمرقندی دیگری را دیدند و از سمرقند و سمرقندیان پرسان شدند یا خیر…
به هر حال…
گفتنی زیادی ندارم به جوز این که از شما خواهش بکنم این گفتگو را ببینید و گوش بدهید. استادانی چون دولتآبادی در ادبیات فارسی انگشت شماراند و باید فرصت وجود آنهارا غنیمت بدانیم، قدر بشناسیم و از آنها خوب بیآموزیم.
همین.
2 پاسخ
سلام مي كنم
هميشه وبلاگ تان را مي خوانم هميشه هم لذت مي برم/همواره خواسته بودم پيغامي بگذارم برايتان هميشه هم نكرده ام اين كار را،نمي دانم چرا.
من گويش مردم تاجيكستان را بسيار دوست دارم و شما همانگونه كه شيرين سخن مي گوييد،مي نويسيد.
باشيد
سلام
من از کودکی با نام سمرقند آشنا شدم
من آن سرزمین را هرگز ندیم اما آنجا را دوست داشتم . این حس غریبی بود و همچنان وجود دارد
نام سمرقند را در ضرب المثل محلی(تبرستانی ) آشنا شدم
اگرچه بعدها در کتابهای درسی بخصوص ادبیات فارسی بیشتر آشنا شدم و همیشه احساس می کردم شهری در ایران کمی دورتر از شهر محل سکونتم است