در میدان شهر

2 پاسخ

1. سه تن و سه شاخه از يک ريشه ايم
   هم زبان و هم بن و هم پيشه ايم
   توس و بلخ و سغد و شيرازيم ما
   از پدر يک، مادر انبازيم ما
   اين زبان در کوه پامير آن بود
   در دماوند پارسيان را جان بود
   بلخ را با ناصرش حجت نمود
   رودکی را يار با عزت نمود
   سعدی و حافظ را ياد آوريد
   با حکيم توس دل شاد آوريد
   ما يکی و ما يکی و ما يکی
   می شويم باز هم يکی گرديم يکی
   اين قلمرو خطه مايان بود
   خطه شاهان با ايمان بود
   راز جم را کی توان از ياد برد
   کورش دانا گرا را داد برد
   شاه سامان کيست ؟ برگو ای پسر
   از سنايی تا به مولوی گذر

   پاسخ

2. دری مِهر من نشانه ی من
   دری شور من ترانه ی من
   لای لایی مادرم با تو
   می کنم ناز، دخترم با تو
   با تو شد کودکی من آغاز
   تا بمیرم ترا نمایم ناز
   تا که بشناختم جهانم را
   از تو پَر می زنم روانم را
   ز تو آموختن بیاموزم
   ز تو اندوزه ها بیاندوزم
   می سرایم چه بی هراس ترا
   چه گنه گر نهم سپاس ترا؟
   بی تو وخش و سرده ام میرد
   گوییا کس مرا ز من گیرد
   تو مه و مهر چلچراغ منی
   کوه و دریا، بهار و باغ منی
   دری انگبین خامه ی من
   کند و شیرینیِ چکامه ی من
   با تو هر چوبه ی قفس کندم
   ای در آزاده گی پدآفندم
   تو که هر جا کنار من هستی
   همره و پاسدار من هستی
   گر ترا ارج و پاس بگزارم
   نه گناهی نه آک پندارم
   تا زبانم بود سروده ی من
   هر زبان دگر ستوده ی من
   ای ملامتگرم چه می تازی؟
   کی برای دلم قفس سازی
   عاشقم فاش، کودکانم را
   میهن و مادر و زبانم را

   پاسخ