سنگ و ستاره

نا آرامی هایم را
در یخچال ها و پیریخ های پامیر
فرو بردم
در تابستان ۲۰۱۲

و بی تابی هایم را در رود پنج
رها کردم
که روانه است از شانه های بدخشان 
وعده گاه سنگ و ستاره

تا وقتی به آمو
 و سیردریا
و زرفشان می رسد
خروشان تر از آب های وخش و ورزاب باشد

آن وقت شفا خواهم یاف
آن وقت عطش از دلم
خواهد رفت

ژویه ۲۱۰۲

یک پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *